Hoe minder een GPS wordt gevolgd, des te meer hij moet kunnen herberekenen. Dit is wat ik de GPS-paradox wil noemen. Veel beslissingssystemen, waaronder ook supply chain afdelingen zijn er het slachtoffer van.
Mensen die mijn leeftijd hebben, herinneren zich vast nog de tijd dat de eerste GPS-navigatiesystemen werden gelanceerd. Ik had vroeger een vriend die er een in zijn auto had, maar die toch zijn oude wegenkaarten volgde. Het was grappig om te zien hoe het navigatiesysteem voortdurend routes herrekende die mijn vriend niet volgde. Dit is wat ik de GPS-paradox wil noemen: hoe minder een GPS wordt gevolgd, des te meer hij moet kunnen herberekenen. Soms stelde het navigatiesysteem natuurlijk ook de route voor die mijn vriend in gedachten had en dan was hij tevreden: “Zie, ik heb gelijk!”
Tegenwoordig gebruiken maar heel weinig mensen hun navigatiesysteem nog zo. De meesten van ons volgen de aanwijzingen zonder grote afwijkingen. We gebruiken zelfs geavanceerde systemen die ons door landwegen leiden waarvan we het bestaan niet afwisten (dit geldt in elk geval voor de 65 miljoen Waze-gebruikers, waaronder ikzelf). En zo komen we dicht bij het punt dat we algoritmes niet alleen de route laten bepalen maar ook de auto zelf laten sturen. De wereld is erg veranderd.
Hoe minder een plan wordt gevolgd, hoe meer er opnieuw moet worden berekend.
Navigatiesystemen zijn niet de enige beslissingssystemen die onder de GPS-paradox vallen. Volledige supply chain afdelingen zijn er het slachtoffer van. Wie kent er geen bedrijf dat tonnen geld heeft geïnvesteerd in planningssoftware, maar waar de planner voortdurend het door het systeem vooropgestelde plan overrulet? Of een bedrijf waar de planners het plan voortdurend bijwerken omdat de daadwerkelijke productie niet volgens hun plan verloopt? Hier is de GPS-paradox duidelijk zichtbaar. Een algoritme berekent en optimaliseert het plan, de mens neemt het over, het algoritme berekent opnieuw en opnieuw. Of supply chain berekent een geoptimaliseerd plan, productie overrulet, supply chain berekent opnieuw en opnieuw. Misschien is het aantal keren dat een plan moet worden herberekend een goede indicator voor hoe slecht het wordt gevolgd in operations?
Wat maakt ons zo geneigd om plannen te overrulen?
Wat is het nut van het herberekenen van een plan als het alleen maar is om het te overrulen? Wanneer een plan wordt overruled, nemen we echt betere beslissingen dan als we het gewoon zouden volgen? Wat maakt ons zo geneigd om plannen van andere mensen of algoritmes overrulen?
- De wetenschap dat algoritmes fouten maken. Het lijdt geen twijfel dat planningsalgoritmes niet altijd de juiste beslissing nemen. Maar een supply chain planner doet dat ook niet altijd. Noch een productiemanager in een fabriek. De vraag is niet “Neemt het algoritme altijd de juiste beslissing?” Maar “Neemt het algoritme betere beslissingen dan mensen in dezelfde situatie?”
- Het verschil in gevoeligheid voor verkeerde beslissingen van anderen en verkeerde beslissingen die we zelf hebben genomen. Collega’s die deze blog proeflazen, noemden de opmerkelijke gevallen van mensen die crashten omdat hun navigatiesysteem hen opdroeg een weg te nemen die niet bestond.
- De behoefte om te voelen dat we een keuze hebben. Een andere collega vertelde me dat hij altijd kijkt naar de verschillende routes die Waze voorstelt en er dan degene uitkiest die hij de beste vindt. Het gevoel dat hij de route zelf heeft gekozen, maakt het daarna veel gemakkelijker om ze te volgen.
De eerste stappen richting zelfsturende supply chains?
De vraag is niet “Neemt het algoritme altijd de juiste beslissing?” maar “Neemt het algoritme betere beslissingen dan mensen?”
Met navigatiesystemen hebben de meesten van ons ondertussen geleerd dat het algoritme mogelijks niet de weg voorstelt die we in gedachten hadden, maar dat het ons wel efficiënt en met minder moeite naar onze bestemming brengt. Zou dat ook niet kloppen met supply chain plannen?
Zouden we niet dezelfde gedachte promoten voor de benadering van supply chain en processen bouwen waarbij het plan niet telkens moet worden overruled? Zou dat niet leiden tot meer stabiliteit en voorspelbaarheid? Een eerste stap naar een driverless supply chain?
Wat zijn uw ideeën hierover?
Is dit mogelijk? Waarom? Waarom niet? Wat houdt ons tegen? Wat moeten we veranderen om het mogelijk te maken?
